Een hemel zonder schroeven is een roman over het verlangen naar thuiskomen.
Te mogen zijn op de plek waar je hoort, waar niemand je meer gevangen kan houden, en waar je jezelf ook niet meer gevangenneemt. Een roman over ruimte en vrijheid, over ontsnappen aan het leven en over dromen van een plek waar je nooit meer bang hoeft te zijn.
Door een misverstand belandt Maria in een psychiatrische kliniek. Ze moet in de rij staan voor haar pillen, meedoen met kleien en in de huiskamer eten met onbekenden; haar pasgeboren baby mag ze niet zien. Als het beloofde psychiatrisch onderzoek uitblijft en ze niet naar huis mag, wil Maria het liefst dood. Overdag telt ze auto's en denkbeeldige vogeltjes. s'Nachts, als tellen niet meer helpt, hoort ze helikopters en geweervuur.
- Een openhartig, soms onthutsend eerlijk geschreven boek.
- Geschreven in een precieze en originele stijl.
- Roman over twijfel, wanhoop en hoop.
Marieke van Meijeren (1983) is kunsthistoricus en schreef eerder (onder de naam Luiten) de roman Vleugelslag. Ze woonde van 2011 tot 2013 in Congo, waar ze van dichtbij onveiligheid meemaakte. Na haar terugkeer raakte ze in een ernstige depressie. De flashbacks in deze roman zijn deels autobiografisch.
Dit artikel is niet meer leverbaar. Neem contact op voor meer informatie of alternatieven.